พญ.วราภรณ์ บูลย์ประมุข

เคยได้ยิน “เต ช สุ เน ม ภู จ นา วิ เว” บ้างไหมคะ ถ้าใครตอบได้ ก็คงเป็นคอหนังสือประเภทเดียวกัน

จำได้ว่าเริ่มหยิบเล่มนี้มาอ่านตั้งแต่อายุได้สัก 5-6 ขวบ พอเริ่มจะอ่านหนังสือแตก ก็ชักอยากจะลองวิชา เลยแอบหยิบหนังสือของพี่สาวมาอ่านบ้าง แม้ศัพท์แสงในหนังสือจะไม่ง่ายสำหรับเด็ก แต่หลังจากได้อ่านเรื่องแรกในเล่ม ซึ่งมีอยู่ทั้งหมด 10 เรื่อง ก็ถึงกับไม่อยากวาง เพราะการอ่านเรื่องราวของคนมหัศจรรย์ ที่เราต้องทึ่ง และนึกฝันอยากเป็นคนที่ทั้งเก่งทั้งดีให้ได้อย่างนั้นบ้าง และแต่ละเรื่องราว ก็เป็นสุดยอดของการทำความดีในแต่ละด้าน หากใครได้อ่าน “พระเจ้าสิบชาติ” คงจะนึกออกว่า ประโยคข้างต้นนั้นหมายถึงพยางค์แรกในพระชาติทั้งสิบของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บรมครูของพวกเราชาวพุทธ อันเป็น 10 ชาติสุดท้ายก่อนที่จะมาประสูติเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ และได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า

ไล่เรื่อยมาตั้งแต่พระเตมีย์ พระมหาชนก พระสุวรรณสาม ไปจนพระเวสสันดร ซึ่งพระองค์ได้ทรงบำเพ็ญบารมีทั้ง 10 ชาติ ในแต่ละพระชาตินี้ หากใครได้อ่านแล้วอาจจะรู้สึกเหลือเชื่อว่า ใครที่ไหนในโลกจะทำได้อย่างนี้ แต่ฉันกลับคิดว่า คนอัศจรรย์ทำสิ่งมหัศจรรย์น่ะ เป็นเรื่องไม่แปลก เหมือนอย่างคำกล่าวที่ว่า “คนธรรมดา เห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่อยู่ตรงหน้า แล้วคิดว่าเป็นไปได้อย่างไร แต่คนอัศจรรย์ เฝ้าฝันถึงสิ่งมหัศจรรย์ที่ยังไม่เกิดขึ้น แล้วคิดว่าทำไมจะเป็นไปไม่ได้”

การได้อ่านเรื่องราวการบำเพ็ญบารมีหรือการทำความดีอย่างยิ่งใหญ่ของบรมครูของเรา สำหรับฉันคิดว่าเป็นเรื่องโชคดี เพราะเป็นเรื่องราวที่สร้างแรงบันดาลใจในการยืนหยัดทำความดีอย่างไม่ท้อแท้ ท้อถอย และไม่หวังสิ่งตอบแทน นอกจากการทำความดี เพื่อความดี และในฐานะพุทธศาสนิกชน ฉันคิดว่า ทุกคนน่าจะได้ลองศึกษาเรื่องราว “พระเจ้าสิบชาติ” นี้ดู และเชื่อว่าผู้ที่ได้อ่านย่อมซาบซึ้งในพระคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และอยากเป็นคนดีตามอย่างพระองค์บ้าง

ฉันได้แต่แอบหวังลึกๆ ว่า หากจะมีหนังสือที่คนเขาจัดว่าเป็นหนังสือดีในดวงใจ ก็น่าจะเป็นหนังสือที่ใครๆ อ่านแล้ว อยากเป็นคนดี อยากทำความดี และแถมมีตัวอย่างให้ดูอีกว่า ทำอย่างไร ถ้าจะมีการโหวตให้หนังสือดีๆ สักเล่ม ฉันก็ขอโหวต “พระเจ้าสิบชาติ” เล่มนี้แหละค่ะ